Ospitalean ere ikasten!

¡Aprendiendo en el hospital!

lunes, 7 de mayo de 2012

Un viejo indio hablando con su nieto le decía:
 "Me siento como si hubiera dos lobos peleando en mi corazón. Uno de los lobos es un lobo enojado, violento y vengador. El otro está lleno de amor y compasión".
El nieto preguntó: 
-Abuelo, ¿dime cual de los dos lobos ganará la pelea en tu corazón? 
El abuelo contestó: "Aquel que yo alimente."


Alegi hau ospitalean nengoenean landu nuen nirekin zeuden beste hiru kideekin eta bertan zegoen erizainarekin. Une horretan arazo berdinarekin hiru geunden eta gure erantzunak guztiz ezberdinak izan ziren bakoitzaren egoera kontuan hartuz .
Nik orain pasa ditudanak eta gero, aurreko batean egin nuen hausnarketari 360 graduko bira emango nioke.
Lehen, lehenengo otsoari ematen nion gehienbat nik jaten, baina zergatik? Ondo ez nengoenean, triste eta gogorik gabe alegia, lehenengo otsoari ematen nion jaten. Autoestimu oso baxua nuen eta ez nintzen gai ere, egun bat alai eta pozik egoteko. Besteak ikusi eta ni beraien azpitik nengoela sentitzen nintzen eta horri atzetik gordeak nituen barneko tristurak gehituak aurrera egin ezin banu bezala nengoen, gero eta hondoago, aurrera egiteko gogorik gabe. Ni nire egoera kontrolatu ezinik nengoen, baina banuen kontrola nezakeen gauza bakar bat: janaria. Hori zen nire buruan zegoen “soinu” batek kontrolatzen zuen gauza bakarra. 
Baina poliki poliki baina laguntza askorekin otso hori hiltzen laga nuen. Beste otsoa gosez akabatzen zegoela ikusita berari ere jaten eman behar niola konturatu nintzen. Gainera, honek janari gehiago behar zuen bizi ahal izateko. Hasiera batean Himalaya mendira oxigenorik gabe igotzea bezala izan zen, baina egunetik egunera mendi hori igotzen nabil eta jada ez dut oxigenoaren beharrik, behar dudan oxigeno hori ondoan ditudan gertukoak baitira. Ez dut esango erreza izan denik otso honi jaten eman behar niola onartzea, baina esperientzia honek asko lagundu dit. 
Beraz, harro nago egin dudan lanagatik eta garrantzitsuena da niretzako aurrera egiteko gogoak ez zaizkidala falta. Lan handia dudala aurretik badakit, baina zergatik ez dut lortuko? Nik badakit, lortuko dut. Eta gainera, ohartu orduko pasatako bizitzako une hau ere oroitzapen soil bat bilakatuko da.

Oroitzapenak.


Pues yo ahora estoy alimentando al lovo bueno para poco a poco ir matando al malo aunque muchos dias me apetece alimentar al malo, cosa que no quiero pero de alguna manera ago. Discuto mucho con los dos ya que cada uno dice una cosa mas luego yo en medio, pero alimentare, que es lo que quiero, al lovo bueno.
Tina.
Necesito escuchar un AHORA ESTAS BIEN... Necesito escuchar ¡tira para la calle que ya me he cansado de verte aquí! No se... tengo el extraño deseo de volver a clase jaja quien me lo iba a decir, "que era tan fácil ser feliz... "uno mas uno son siete, lo que ay que ver... Ahora quiero retomar mi vida y decir desde aquí empezamos. He perdido mucho tiempo aquí metida... en todos los sentidos he perdido vida, un lapso oscuro en medio de la nada... y aquí estoy encerrada. Quiero ver a la gente de mi edad, a mis amig@s, al chico que me gusta... ya se sabe lo típico... no se, desde que entre solo he perdido la noción del tiempo... pero me a servido para recuperar el sentido de la vida... este que hace poco se me escapo sin darme cuenta. Ahora solo quiero salir de aquí  PARA VIVIR DE VERDAD.